25. Прачытайце. Чаму прыказкі (прымаўкі) называюць залацінкамі народнай мудрасці? Выпішыце адметныя беларускія сінтаксічныя канструкцыі.
1. Хто з каго смяеццаф, той таму і застаецца. 2. Хто ўсім пад- дакуе*, таму ніхто не дзякуе. 3. Праз аднаго Іванку ўсім заганка*. 4. Пайшоў Апанас па квас, дык ні Апанаса, ні кваса. 5. Як шкоды наробяць, на госці не ходзяць. 6. Не цешсяФ з чужой бяды: свая за гоні* ад барады. 7. Лес па сякеры не плача.
Складзіце і запішыце сказы з выпісанымі сінтаксічнымі канструкцыямі.
1. Хто з каго смяеццаф, той таму і застаецца. 2. Хто ўсім пад- дакуе*, таму ніхто не дзякуе. 3. Праз аднаго Іванку ўсім заганка*. 4. Пайшоў Апанас па квас, дык ні Апанаса, ні кваса. 5. Як шкоды наробяць, на госці не ходзяць. 6. Не цешсяФ з чужой бяды: свая за гоні* ад барады. 7. Лес па сякеры не плача.
Складзіце і запішыце сказы з выпісанымі сінтаксічнымі канструкцыямі.
Ответ
5
(2 оценки)
0
Ответ:
У прыказцы "Хто з каго смяецца, той таму і застаецца" мудрасць заключаецца ў тым, што адносіны з іншымі людзьмі могуць мець вялікую значэнне для вашага майбутня. Гэта таксама паказвае, што лепш дбаць аб сваім добрым іміджу і стасункамі з іншымі.
У прыказцы "Хто ўсім паддакуе, таму ніхто не дзякуе" заключаецца ідэя таго, што, хаця магчыма, важна падзякаваць людзям, якія дапамагалі, не трэба расслабляцца і спадзявацца на неконтрольаваную падзяку ад іншых. Гэта напамінае нам пра важнасць уласнага напружання і дзейнасці.
У прыказцы "Праз аднаго Іванку ўсім заганка" паказваецца, што адзін чалавек можа мець вялікае ўплывае на ўсё асяроддзе. Гэта падчэрквае важнасць кожнага індывідуума ў колектыве і яго ўнікальную ролю.
У прыказцы "Пайшоў Апанас па квас, дык ні Апанаса, ні кваса" паказваецца, што нават якіясь надзеі могуць скончыцца нічым, і не трэба дапускаць зайздросці і заздрасці, не знаючы рэальнага выніку.
У прыказцы "Як шкоды наробяць, на госці не ходзяць" заключаецца асноўная мудрасць аб тым, што мы адказальны за свае дзеянні і не павінны наробляць шкоду іншым.
У прыказцы "Не цешся з чужой бяды: свая за гоні ад барады" адзначаецца важнасць не лічыць іншых людзей з непрыемнай сітуацыі і не зніжаць іхніх паспяховых момантаў. Гэта таксама можа мець адносіны да падтрымкі і супольнасці.
У прыказцы "Лес па сякеры не плача" выказваецца мудрасць лесу, які не выражае сваёй болі або жальбы, калі яго зрубаюць. Гэта можа быць падобнасцю да сітуацый, калі людзі не выказваюць сваіх эмоцый ці скарг, але гэта не значыць, што іхнія пачуцці не існуюць.